ស្នេហាគឺជាអាវុធមុខ២ វាអាចធ្វើឲ្យមនុស្សមានអារម្មណ៍ថា មានក្តីសុខខ្លាំង នៅពេលដែលពួកគេចាប់ផ្តើមមានទំនងទនង់ស្នេហាជាមួយបុគ្គលណាម្នាក់ ហើយក៏អាចធ្វើឲ្យមនុស្សឈឺចាប់ខ្លាំង រហូតដល់មិនអាចគ្រប់គ្រង់អារម្មណ៍ខ្លួបឯងបានឈានទៅដល់ការធ្វើអត្តឃាតខ្លួនឯងក៏មាន។
ស្នេហាមួយចំនួនធ្វើឲ្យមនុស្សមានភេទផ្ទុយគ្នា ឬដូចគ្នា បានធ្លាក់ទៅក្នុងការអូសទាញខាងផ្លូវភេទ ការរំភើបភ្លើនភ្លើន និងលង់លក់ក្នុងល្បែងគ្មានព្រំដែនដែលនាំដល់ក្តីអន្តរាយដល់ខ្លួន និងកិត្តិយសគ្រួសារថែមទៀតផង។
ស្នេហាមួយចំនួនទៀត ជាការវង្វេងបណ្តាលឲ្យកើតមានអារម្មណ៍ត្រួតត្រា ច្រណែន ប្រច័ណ្ឌ ការសំដែងអាកប្បកិរិយាជាម្ចាស់ បង្ខំ ហិង្សា និងការប្រើអំណាច ពេលខ្លះនៅពេលធ្វើអ្វីៗបានសមដូចបំណង ធ្វើឲ្យមនុស្សស្រីប្រុស មានការតូចចិត្ត មានការឈឺចាប់ ឬឈានទៅរកការសងសឹក ឬអត្ថឃាតខ្លួនឯងក៏មាន។ អាកប្បកិរិយាបែបនេះមិនមែនជាស្នេហាឡើយ ហើយមិនមែនជាការបង្ហាញស្នេហាពិតនោះទេ។
ស្នេហាខ្លះ ជាការលន្លង់លន្លោច “ការលង់ស្នេហ៍” ចាញ់បោក លង់លក់ក្នុងការអូសទាញ ភ្លេចការសិក្សា ភ្លេចក្រុមគ្រួសារ ភ្លេចការងារ ភ្លេចបាយទឹក ប្រើប្រាស់អារម្មណ៍រវើរវាយ ឈានដល់ការប្រគល់ខ្លួនប្រាណ ដើម្បីបញ្ជាក់ពីសេចក្តីស្រលាញ់ស្មោះ។ យុវវ័យក្នុងវ័យសិក្សា មិនត្រូវមានស្នេហាបែបនេះទេ។