តាមលោក ចិន្ដ ច័ន្ទរតនា បណ្ឌិតផ្នែកបុរាណវិទ្យា និងប្រវត្តិ សិល្បៈអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ដែលបានឃើញទ្រង់ទ្រាយ និងក្បូរក្បាច់របស់ពូថៅនេះ ដែលត្រូវបានកកាយឃើញ នៅទីទួលបុរាណ មួយកន្លែង នាតំបន់វាលសោះខ្យល់ ក្នុងស្រុកស្ទឹងត្រង់ ខេត្តកំពង់ចាម បានសន្និដ្ឋាន ថា ពូថៅនេះអាចផលិតឡើង ស្ថិតនៅ ក្នុងសតវត្សទី ១៨ ឬសតវត្សទី១៩ ដែលចៅហ្វាយស្រុក ឬអ្នកមានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់ បញ្ជាឲ្យឆ្លាក់ ដើម្បីទុកប្រើ ឬសម្រាប់ទុក បូជា។

សូមអានការបកស្រាយ !អាថ៌កំបាំងអស្ចារ្យ​​ត្រីសូរ្យ អង់តែនប្រាសាទ​សម័យ​បូរាណខ្មែរ ធានាគ្រប់គ្នា​ភ្ញាក់ផ្អើលទំព័រ​ហ្វេសប៊ុកល្បី​ខាង​អភិរក្ស​វប្បធម៌​និង​អរិយធម៌​ខ្មែរ «អាចារ្យ​ធំ នគររាជ» បាន​បកស្រាយ​ពីអាថ៌កំបាំង​អស្ចារ្យ​នៃ​កំពូល​ត្រីសូរ្យ​ខ្មែរ​សម័យ​បុរាណ​នេះ។ ខាង​ក្រោម​ជា​ការ​បកស្រាយ​ទាំងស្រុង​របស់ អាចារ្យ​ធំ នគររាជ។ បើ​តាម​អាចារ្យ​ធំ សរសេរ​ថា «អាថ៌កំបាំងត្រីសូរ្យ ឬត្រីសូល៍ខ្មែរ (ជាអង់តែនសម័យបូរាណ) (Trisolar)នៅលើគ្រប់កំពូលប្រាង្គប្រាសាទ របស់ខ្មែរគឺជាវិទ្យាសាស្ត្រ បរមថ-សំលោហ:វិទ្យា (Metal Physic) ជាចំណេះខ្មែរ ដ៏អស្ចារ្យ លើលោក នៅសម័យនោះ។គ្រប់សំណង់ខ្មែរសម័យបូរាណ តែងតែដាក់ត្រីសូរ្យ លើកំពូល ពីព្រោះ ត្រីសូរ្យ ជាអង់តែន ដែលព្រះមហាក្សត្រ ខ្មែរ និង មន្ត្រី ខ្មែរ ក្នុងសម័យអង្គរ ប្រើដើម្បីទំនាក់ទំនងពត៌មាន ឬ ផ្តល់ដំណឹង តាមរយ: (អាកាសញ្ញាញ ដោយវិធីឈាន ឬ សមាបត្តិ Yuga Meditation គឺជាការទំនាក់ទំនង ដោយញាណ ជំនួយដោយ សំលោហ: បច្ចុប្បន្ន សង្ឃ ដាឡៃ ឡាមា ចេះប្រើចំណេះទំនាក់ទំនងដោយញាណនេះ ហើយក៏នៅមានខ្មែរជាច្រើននាក់ទៀត នៅចេះប្រើ) និងប្រើជា ប្រព័ន្ធ ការពាររន្ទះផង និងការពារវិទ្យុសកម្មផង ដែលខ្មែរហៅថាអំពើ ឬ អាថាន់ ឬ វិជ្ជាមន្តអាគមន៍ផ្លូវងងឹត។ ត្រីសូរ្យខ្មែរ នៅសម័យនោះ ខ្មែរ គោរពជាវត្ថុ សក្ត័សិទ្ធ ដ៏អស្ចារ្យ»។ប្រភព​ខាង​លើ​បន្ថែម​ទៀត​ថា «នេះជាចំណេះ ខ្មែរ ដ៏អស្ចារ្យ ដែលពួកអាស្វា អង់ដ្រូអឺរ៉ុប មើលងាយខ្មែរ ថាខ្មែរជាមនុស្សព្រៃ។ តាមគោលការណ៍ ជំនឿខ្មែរ នៅសម័យអង្គរ ត្រីសូរ្យ ជាអាវុធរបស់ ព្រះវិស្ណុុ ដើម្បីរក្សាលោក និង ទំនាក់ទំនងទេវតា ក្នុង ចក្រវាឡ។ ត្រីសូរ្យ ជាអាវុធ ដែល ព្រះនាង ឥន្ធនា(អង់តែនណា) ឬ (នាគ ឬថៃ ហៅថា ណាគី) ជាព្រះម៉ែរបស់ខ្មែរ ប្រគល់ថ្វាយ ព្រះវិស្ណុ នៅពេល បញ្ចប់ជម្លោះសង្គ្រាម រវាង នាគ និង គ្រុឌ នៅក្នុង និទានទេវកថា របស់ខ្មែរ ពីបូរាណមក។ ចំណេះខ្មែរ ផ្នែក បរមថវិទ្យា មានតាំងពីបូរាណ មុនសម័យអង្គរមកម្ល៉េះ។ ដូច្នេះហើយ នៅក្នុងទស្សន: របស់ខ្មែរ តែងតែ ដាក់តាំង ត្រីសូរ្យ នៅលើកំពូលប្រាង ប្រាសាទ នៅលើកំពូលប៉មយាម នៅលើដំបូលវិហារ និង នៅលើគេហដ្ឋាន»។បើ​តាម​អាចារ្យ​ធំ ត្រីសូរ្យ មិនត្រឹមតែប្រើ ជា ឧបករណ៍ អង់តែន (Wifi Bluetool Space-Information and Telecomununication) ប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ប្រើជា ឧបករណ៍ ការពាររន្ទះ និង ជាឧបករណ៍ ប្រឆាំងនឹងវិទ្យុសកម្ម នៃរលកវិទ្យុសកម្ម របស់ បរមាណូផងដែរ នៅពេលដែល ដូនតាខ្មែរ តំកល់សំរិទ្ធ និង ស្រោបមាស ពេញពីលើដំបូលប្រាសាទ និង ពេញតួប្រាសាទ។ ចំណេះនេះ ពួក អាសឺរ បាប៊ីឡូន ក្រិក និង ពួក រ៉ូមាំង បានចម្លងទៅ ។ ដោយជាចំណេះផ្នែក វិទ្យាសាស្ត្រ ដ៏អស្ចារ្យ ដែលនឹងអាចគ្រប់គ្រងពិភពលោកបាន ពួកអាស្វា អង់ដ្រូ អឺរ៉ុប ក៏ចោទថាខ្មែរ ជា កូនអារក្ស តាមការបញ្ចូលលទ្ធិជំនឿ៕

ប្រភព៖ សមាគម និងវិទ្យុសំលេងជនពិការភ្នែក