មានកំលោះដ៏ស្វាហាប់ម្នាក់ គាត់ខិតខំធ្វើការខ្លាំងណាស់ ព្រោះតែគាត់មានក្ដីប្រាថ្នាថានឹងកសាងគ្រួសារយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះជាមួយនារីដែលជាសង្សារនឹងគ្នា។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃសង្សាររបស់គាត់តែងតែមកចាំនៅមុនផ្ទះពេលដែលគាត់ត្រូវចេញពីធ្វើការ ។ពេលដែលគាត់ត្រលប់មកដល់ផ្ទះ ឃើញនាងនៅរង់ចាំគាត់តែងតែញញឹម ទទួលសង្សារ និយាយគ្នារួចទើបនាងត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ ។ថ្ងៃបន្ទាប់គាត់មកផ្ទះយឺតជាងធម្មតា តែប្លែកត្រង់នៅឃើញនាងឈរចាំគេដូចរាល់ដង

«សុំទោសណាអូនសំលាញ់ ថ្ងៃនេះកាងារច្រើន មកផ្ទះយឺតតិច» នាងនៅតែញញឹម«បងធ្វើការរហូតមានឡាន មានផ្ទះដូចដែរចង់បានហើយ ហេតុអ្វីក៏ធ្វើការច្រើនម្ល៉េះ?» «បងចង់មានផ្ទះធំជាងនេះ មានឡានដែលទំនើបជាងនេះ ដើម្បីអូននឹងណា» ពេលវេលាកន្លងទៅ១ឆ្នាំ នារីដែលជាសង្សារមករកគាត់ខ្លះ មិនបានមកខ្លះតែគាត់មិនមានពេលយកចិត្តទុកដាក់ពីបញ្ហាអ្វីនោះទេ។ ថ្ងៃនេះនាងមកហើយបានសួរគាត់ «បងមានលុយគ្រប់ទិញផ្ទះថ្មីបានឬនៅ?» «សុំពេលបន្តិចទៀត បងចង់ទិញចិញ្ជៀនថ្មីមកដូរអោយអូន»គាត់ចាប់ដៃនាងដែលពាក់ចិញ្ជៀនមាសតូចថ្នមៗ «អូនប្រាប់ថាអូនចង់បានចិញ្ជៀនថ្មីអ្ហ?» «បងចងផ្ដល់របស់ដែលល្អបំផុតសំរាប់អូនណា…. អូនសំលាញ់» ៣ខែហើយ… ដែលគាត់មិនបានឃើញាងមកចាំនៅមុខផ្ទះ ថ្ងៃនេះគាត់មានផ្ទះធំ គាត់ក៏សម្រេចចិត្តសុំសំរាកបីការងារ១ថ្ងៃដើម្បីទៅរកនាង ។ គាត់បើកឡានទាន់សម័យ កាត់ផ្លូវក្រលុកតូចយ៉ាងពិបាកគាត់គិត«នាងត្រូវជិះលើផ្លូវនេះមករកខ្ញុំរាល់ថ្ងៃឬ?» ពេលមកដល់ភ្លាមម្ដាយរបស់នាងក៏ចេញមកទទួលហើយហុចប្រអប់ឈើមួយអោយគាត់ និងប្រាប់ផ្លូវអោយជិះទៅ គាត់នឹងបានជួបនាងហើយ ។តាមផ្លូវតូចៗ អមទៅដោយផ្កាព្រៃតាមផ្លូវ ដល់មុខបន្តិចស្រាប់តែស្លាកឈ្មោះនារីម្នាក់ តាំងនៅមុខផ្នូរ។ ទឹកភ្នែករបស់កូនប្រុសហូរមក ដៃគាត់ញ័របើកប្រអប់ឈើយឺតៗ ខាងក្នុងប្រអប់មានក្រដាសតូចៗ គាត់ចាប់ផ្ដើមអានសំបុត្រ ម្ដងមួយសន្លឹកៗ…. …. «ថ្ងៃនេះ..បងមកផ្ទះយឺត អូនចាំ២ម៉ោង តែមិនអីទេ អូនស្រលាញ់បង» «ថ្ងៃនេះមេឃភ្លៀង អូននៅចាំតែមិនបានជួបបង ..តែមិនអីទេ ព្រោះងូនស្រលាញ់បង» «អូនចាប់ផ្ដើមឈឺហើយ ឈឺមិនអាចទៅរកបងបានទេ បងប្រហែលជាមិនបានសង្កេត តែមិនអីទេ..អូនស្រលាញ់បង» «ថ្ងៃនេះ..បងប្រាប់ថាដូរចិញ្ជៀនថ្មីអោយអូន បងប្រហែលជាភ្លេចថា អូនបានយល់ព្រមរៀបការនឹងបង ព្រោះតែចិញ្ជៀនតូចមួយនេះ…តែមិនអីទេ ..អូនស្រលាញ់បង» ពេលនេះគាត់បានដឹងហើយថា ពេលខ្លះរបស់ដែលគាត់ដេញចាប់យកមកពេញមួយជីវិត អាចប្រៀបមិនបាននឹងរបស់តិចតួចដែលគាត់ធ្លាប់មាន ។ពេលនេះឡានទំនើប ប្រអប់ដែលមានចិញ្ជៀនពេជ្រតំលៃថ្លៃ នៅពីមុខផ្នូរ លែងមានតំលៃអីតទៅទៀតសំរាប់គាត់។ «ខ្ញុំមានផ្ទះធំ..ប៉ុន្តែវាធំហួសសំរាប់ការរស់នៅតែម្នាក់ឯង។ខ្ញុំមានឡានទំនើបតែមិនដឹងថាត្រូវបើកទៅទទួលអ្នកណា អោយមកអង្គុយជាគូរ..ទៅណាជាមួយគ្នា។ខ្ញុំមានពេលវេលានៅជាមួយការងារកន្លះជីវិត តែមិនដែលមានពេលវេលា បាននៅជាមួយអ្នកដែលខ្ញុំស្រលាញ់ ។ពេលនេះខ្ញុំមានលុយច្រើន តែមិនអាចទិញពេលវេលាសូម្បីតែ១នាទីសំរាប់ប្រាប់ថា «បងស្រាញ់អូន ..»។ខ្ញុំមានគ្រប់យ៉ាងដែលប្រាថ្នា តែខ្វះផ្នែកដែលសំខាន់បំផុត..គឺចង់អោយពេលវេលាត្រលប់ថយក្រោយ …តើបានដែរទេ? សាកល្បងចាកចេញពីតុធ្វើការមុនពេលព្រះអាទិត្យលិចមួយថ្ងៃក្នុងមួយសប្ដាហ៍ បែរទៅយកចិត្តទុកដាក់លើមនុស្សដែលអ្នកស្រលាញ់ខ្លះ អាចមិនមែនជាសង្សារ ឬអ្នកដែលអ្នកស្រលាញ់អាចជាម្ដាយឪពុក តាយាយ ដែលនៅចាំពេលវេលាជួបជុំ យើងនៅមានពេលវេលាគឺប្រសើរជាងអ្នកខ្លះដែលគ្មានវេលាសំរាប់មកជួបជុំ។ រក្សារសិទ្ធិដោយ៖KhmerNews.News