​ជន​ជាតិ​ជប៉ុន ជា​មនុស្ស​សកម្ម​រឿង​ការងារ​បំផុត រហូត​អ្នក​ខ្លះ​ស្រលាញ់​ការងារ ភ្លេច​គិត​រឿង​រៀប​ការ កសាង​អនាគត ដែល​ជា​កង្វល់​មួយ​របស់​រដ្ឋាភិបាល។ ចំណែក​វិស្វក​​​រ​វ័យ​​​ចំណាស់​​​ជន​ជាតិ​​​ជប៉ុន​​​ម្នាក់ ក្រោយ​​​ពេល​​​បញ្ចប់​​​ការងារ​​​នៅ​​​វៀតណាម គាត់​​​និយាយ​​​ទៅកាន់​​​កម្មករ​​​វៀតណាម ដោយ​​​មិន​​​ក្រែង​រអែង​​​ចិត្ត​​​ថា ៖ “​​ជន​ជាតិ​​​វៀតណាម​​​របស់​​​អស់លោក ម៉ឺន​​​ឆ្នាំ​​​ទៅ​​​មុខ ក៏​​​នៅ​​​វេទនា​​​ដដែល អស់លោក​​​គិតដល់​​​តែ​​​ផល​ប្រយោជន៍​​​កំប៉ិកកំប៉ុក​​​របស់​​​បុគ្គ​​​ល ដោយ​​​មិន​​​ចេះ​​​គិត​​​ដល់​​​ប្រយោជន៍​​​ធំធេង​​​របស់​​​ស​ង្គ​ម​​​ឡើយ​​” ។​​​

​​​វិស្វករ​​​ជប៉ុន​​​ដែល​​​ពោល​​​ពាក្យ​រិះ​គន់ ធ្វើ​ឲ្យ​​​ព​​​ល​​​រដ្ឋជន​ជាតិ​​​វៀតណាម​​​ប​ង្ខំ​​​ចិត្ត​សារ​ភា​​​ព​​​ថា “​​ត្រូវតែ​​​ដឹង​គុណ​​​គាត់ ព្រោះ​​​គាត់​​​និយាយ​​​ត្រូវ​​” ជាមួយនឹង​​​ប្រធានបទ​​​ខាងលើ​​​ វិស្វករ​​​រូប​នេះ​និយាយ​ទៅ​កម្មករ​ថា៖ «ខ្ចៅ​ខ្យ​ង​​​មួយ​​​ដែល​​​យើង​ខ្ញុំ​​​ត្រូវ​​​នាំចូល​​​ពី​​​ជប៉ុន​​​ក្នុង​​​តម្លៃ ៤០.០០០​​ដុង (​​ប្រមាណ​​​ជិត ២ ដុល្លារ​​) ដែល​​​ធ្លាក់​​​ចុះ​​​ដី​​​នោះ​​​កម្មករ​​​វៀតណាម ដើរ​​​ជាន់​​​ពីលើ ឬ​​​ទា​​​ត់​វា​​​ចោល​​​យ៉ាង​​​រំភើយ ដោយហេតុ​​​ថា វា​​​ពុំ​​​មែន​​​ជា​​​របស់​​​អស់លោក ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ​​​ពេល​​​ដែល​​​អស់លោក​​​ធ្វើ​​​ធ្លាក់​​​បារី​​​ដែល​​​កំពុង​​​ជក់ តម្លៃ​​​ត្រឹមតែ ១.០០០​​ដុង (០,០២៥ USD) នោះ​​​គឺ​​​ពួកលោក បែរ​​​ជា​​​សុខចិត្ត​​​ឱន​​​រើស​​​វា​​​ឡើង រួច​​​បន្ត​​​ជក់​​​ទោះបី​​​វា​​​គ​គ្រិច​​​ក៏ដោយ ព្រោះ​​​ថា​​​វា​​​ជា​​​របស់​​​អស់លោក​​​។​ មួយ​វិញ​ទៀត ដូចជា​​​ខ្សែកាប​​​ល្លិ៍​​​អគ្គិសនី យើង​ខ្ញុំ​​​ត្រូវ​​​នាំ​​​ចូល​​​ក្នុង​​​តម្លៃ ៥ លាន​​​ដុង​​/១​​ម៉ែត្រ ប៉ុន្តែ​​​អស់លោក​​​បាន​​​លួច​​​កាត់​​​យក ហើយ​​​យកទៅ​​​លក់​​​ក្នុងតម្លៃ ២-៣​​ម៉ឺន​​​ដុង ប៉ុណ្ណោះ​។ រឿង​​​ទាំងអស់​នេះ វា​​​អាច​​​នាំ​ឲ្យ​​​អស់​លោ​​​ក​នូ​វ​​​ប្រយោជន៍​​​តិចតួ​​​ច​​​ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ​​​វា​​​បាន​​​បង្ក​​​អន្តរាយ​​​យ៉ាង​​​ធំធេង​​​ដល់​​​ក្រុមហ៊ុន ព្រោះ​​​ថា​​​បែប​​​នេះ​​​យើង​ខ្ញុំ​​​ប​ង្ខំ​ចិត្ត​​​ត្រូវ​​​នាំចូល​​​បន្ថែម ឬ​​​នាំចូល​​​លើស​​​ពី​​​ត​ម្រូ​វ​ការ​​​នៃ​​​គ​ម្រោង​​” ។​​ ​​ចំពោះ​​​អ្នកបើកបរ​​​រ​ថយ​ន្ត​រ​​​បស់​​​វិស្វករ​​​នោះ​​​វិញ ត្រូវ​​​បាន​​​គាត់​​​ជូន​​​កាដូ​​​មាន​​​តម្លៃ​​​ជា​​​មួយ​​​ពាក្យ​​​ដាសតឿន​​​ដូចខាងក្រោម ៖ «ខ្ញុំ​​​ពិតជា​​​អរគុណ​​​លោក​​​ខ្លាំងណាស់ ដែល​​​បាន​​​ផ្តល់​​​សុវត្ថិភាព​​​ក្នុង​​​ការបើកបរ ៥​​ឆ្នាំ កន្លង​មក ព្រោះ​​​លោក​​​ជា​​​អ្នកធានា​​​ជីវិត​​​ខ្ញុំ ហេតុ​នេះ​​​លោក​​​ចង់​​​បាន​​​អ្វី​​​ក៏​​​ខ្ញុំ​​​ព្រម ប៉ុន្តែ​​​កុំ​​​ច្រឡំ​​​ថា លោក​​​បាន​​​ធ្វើ​​​អ្វី​​​ខុស​​​ខ្លះ​​​ហើយ​​​ខ្ញុំ​​​មិនដឹង​​​នោះ។»​ លោក​​​ទៅ​​​ទទួល​​​ឬ​​​ជូន​​​ដំណើរ​​​ខ្ញុំ​​​ឡើង​​​យ​ន្ត​ហោះ ដែល​​​មាន​​​ចម្ងាយ​​​ផ្លូវ​​​ត្រឹមតែ ៣០​​គីឡូម៉ែត្រ​​​ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ​​​ក្នុង​​​របាយការណ៍​​​លោក​​​បាន​​​សរសេរ​​​ដល់​​​ទៅ​​​ជាង ១០០​​គីឡូម៉ែត្រ​​​ឯ​ណោះ ក៏​​​ខ្ញុំ​​​នៅ​​​ចុះហត្ថលេខា លោក​​​នៅ​​​សរសេរ​​​រឿង​​​ទិញ​​​សាំង ប្តូរ​​​ប្រេង ខ្ញុំ​​​ក៏​​​ចុះហត្ថលេខា ។ ហេតុផល​​​ដែល​​​ខ្ញុំ​​​ចុះហត្ថលេខា ព្រោះ​​​ដោយសារ​ឲ្យ​​​លោក​​​សប្បាយចិត្ត​​​ក្នុង​​​ការបើក​​​បរ​រ​ថយ​​​ន្ត​​​សុវត្ថិភាព​​​ដល់​​​ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ​​​លោក​​​ដែល​​​ជា​​​អ្នកបើកបរ និង​​​បណ្តា​​​កម្មករ​​​វៀតណាម​​​ទាំងឡាយ មេត្តា​​​កុំ​​​នឹកស្មានថា អស់លោក​​​បោកប្រាស់​​​ជន​ជាតិ​​​ជប៉ុន​​​បាន​​​ឲ្យ​សោះ ។ អស់លោក​​​គ​ប្បី​​​ដឹងថា យើង​ខ្ញុំ​​​អាច​​​ផ្តល់​​​បៀ​​​វត​​​វត្ស​រ៍​​​ខ្ពស់​​​ជាង​​​នេះ ឬ​​​បង្កើន​​​វា​​​ច្រើនដង​​​សម្រាប់​​​អស់លោក ។ ពិតណាស់ យើង​ខ្ញុំ​​​បាន​​​តម្លើង​​​ប្រាក់ខែ​​​ឲ្យ​​​លោក ២០០.០០០ ដុង (​​ប្រហែល​​​ជិត ១០ ដុល្លារ​​) ដែល​​​តាមពិត​​​ទៅ​​​យើង​ខ្ញុំ​​​អាច​​​បង្កើន​​​ជូន​​​អស់លោក​​​ដល់ 500.000 (​​ជិត ២៥ USD) ។ ​ដឹង​​​ទេ​​​ថា យើង​ខ្ញុំ​​​បាន​​​រក្សាទុក​​​ប្រាក់ ៣០០.០០០ ដុង គឺ​​​ដើម្បី​​​ទុក​​​បង្គ្រប់​​​ចំណាយ “​​រាយការណ៍​​​ផ្តេសផ្តាស​​” ឬ​​​ល្បិចកល​​​ផ្សេង​​​ទៀត​​​របស់​​​អស់លោក ។ ដូច្នេះ​​​គិត​​​ទៅ​​​ចុងក្រោយ​​​គឺ​​​អស់លោក​​​ជា​​​អ្នក​​​នាំ​​​អន្តរាយ​​​ដល់​​​ខ្លួនឯង​​​ប៉ុណ្ណោះ ។ ចំណែក​​​ភាគី​​​យើង​ខ្ញុំ​​​ក៏​​​គ្រាន់តែ​​​យក​​​របស់​​​ជន​ជាតិ​​​វៀតណាម ឲ្យ​ទៅ​​​ជន​ជាតិ​​​វៀតណាម​​​ប៉ុណ្ណោះ យើង​ខ្ញុំ​​​ក៏​​​ពុំ​​​មាន​​​ខាតបង់​​​អ្វី​​​ប​ន្តិ​ច​​​ឡើយ៕» មិន​មាន​ការ​អះអាង​ច្បាស់​ថា ប្រភព​នៃ​ពាក្យ​សម្ដី​ខាង​លើ​នេះ ចេញ​មក​ពី​ណា​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​វា​ជា​គតិ​ដ៏​ល្អ​មួយ​សម្រាប់​ប្រជាជន​គ្រប់​ប្រទេស ឲ្យ​ចេះ​គិត​ប្រយោជន៍​ជា​ធំ ទើប​ប្រទេស​អាច​រីក​ចំរើន​ទៅ​បាន។ ជាក់​ស្ដែង ជន​ជាតិ​ជប៉ុន មាន​វិន័យ ប្រឹង​ធ្វើ​ការ​ខ្លាំង ដោយ​មិន​គិត​សំញែង​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ខ្លួន​ឯង​ឡើយ គឺ​គេ​ប្រឹង​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​លើក​មុខ​មាត់​ប្រទេស​ឲ្យ​បាន​រីក​ចំរើន ហើយ​ត្រូវ​ប្រទេស​នានា​ទទួល​ស្គាល់​ថា​ជា​ប្រទេស​មាន​សីលធម៌​ខ្ពស់​បំផុត។ អ្នក​ធ្វើ​ការ​នៅ​ប្រទេស​ជប៉ុន ប្រឹង​ធ្វើ​កា​ខ្លាំង រហូត​អ្នក​ខ្លះ មិន​គិត​រៀប​ការ​យក​ប្ដី ឬ​ប្រពន្ធ​ឡើយ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល​ព្រួយ​បារម្ភ​ថា ចំនួន​ប្រជា​ជន​អាច​នឹង​ធ្លាក់​ចុះ​ទៀត​ផង។ នៅ​ប្រទេស​ជប៉ុន ប្រជាជន​មាន​សីលធម៌​បំផុត ទាំង​ការ​បើក​បរ ឡើង​ជណ្ដើរ​យន្ត ទិញ​ទំនិញ ឬ​តម្រង់​ជួរ​ចូល​កម្មវិធី​ផ្សេងៗ។ ការ​បើកបរ​មិន​សូវ​មាន​ការ​បំពាន​គ្នា​ឡើយ គឺ​ប្រជាជន​យល់​ដឹង​ច្បាប់ និង​គោរព​ច្បាប់​បាន​ល្អ។ លើស​ពី​នេះ ប្រសិន​បើ​ឡើង​ជណ្ដើរ​យន្ត​វិញ គឺ​គេ​ឈរ​ជា​ជួរ​តាម​កាំ មិន​មែន​ដើរ​រំលង​គ្នា​ឡើយ។ ឯ​ការ​ទិញ​ទំនិញ ឬ​ចូល​កម្មវិធី​ផ្សេង មាន​ការ​តម្រង់​ជួរ​យ៉ាង​ត្រឹម​ត្រូវ ដោយ​គ្មាន​ការ​បំពាន​ឡើយ។ អ្វី​ដែល​គ្រប់​គ្នា​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ខ្លាំង គឺ​បន្លែ​លក់​នៅ​តាម​តំបន់​ខ្លះ មិន​មាន​អ្នក​ចាំ​លក់​ឡើយ។ គេ​គ្រាន់​តែ​ដាក់​បន្លែ​ចោល ជា​មួយ​តម្លៃ រួច​អ្នក​ទិញ​ទៅ​ថ្លឹង និង​ទុក​ប្រាក់​ដោយ​ខ្លួន​ឯង។ ទាំង​នេះ គឺ​ចំណេញ​កម្លាំង​ពលកម្ម និង​មិន​ចំណាយ​ពេល​វេលា​ច្រើន ហើយ​វា​បង្ហាញ​ពី​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ជនជាតិ​ជប៉ុន។ អាន​អត្ថបទ​នេះ​ហើយ គ្រប់​គ្នា​គួរ​បង្កើន​ឆន្ទៈ​ស្រលាញ់​ជាតិ គិត​ប្រយោជន៍​ជាតិ​ជា​ធំ ជា​ជាង​ភាព​អាត្មានិយម គិត​តែ​ខ្លួន​ឯង។ មុខ​មាត់​ប្រទេស​ជាតិ ជា​រឿង​សំខាន់​ណាស់ ប្រសិន​បើ​អ្នក​មាន​តែ​ឯង តែ​ប្រទេស​ជាតិ​មិន​សូវ​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី នោះ​ប្រទេស​ផ្សេង​ក៏​វាយ​តម្លៃ​តាម​នោះ​ដែរ។ គួរ​ចាប់​ផ្ដើម​រៀន​សីលធម៌ និង​វិន័យ​ឲ្យ​បាន​ច្រើន​ទាំង​អស់​គ្នា ដើម្បី​​ប្រទេស​ដែល​ធ្លាប់​មាន​អរិយធម៌​រុង​រឿង​មួយ​នេះ ខ្ពស់​ត្រដែត​ឡើង​វិញ។ ចុច Share អត្ថបទ​នេះ ប្រសិន​បើ​អ្នក​គិត​ថា​មាន​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​ការ​គិត​ដល់​អ្នក​អាន! ​ ប្រភពៈ Angkor Fresh