(វីដេអូបន្តកន្លែងរៀបរាប់សំខាន់ៗ) លោក ឱក ព្រហ្មសុដន្ត្រៈ (Prumsodun Ok) ជាបងប្អូនខ្មែរយើង ?? ដែលបានឡើងមកលើវេទិកា TED ដ៏អស្ចារ្យ ដើម្បីធ្វើការសម្តែង និងរៀបរាប់បង្ហាញពីរបាំបុរាណរបស់ខ្មែរទៅបរទេសឲ្យបានយល់ដឹង។ ខាងក្រោមនេះជាការនិយាយរៀបរាប់របស់គាត់ទៅបរទេស។

យើងមានកាយវិការដៃបួនធំៗដែលយើងប្រើ។ តើអាចអនុវត្តជាមួយគ្នាបានទេ? បាទ? យល់ព្រម។ នេះគឺជាដើមឈើមួយ, ដើមឈើនោះនឹងដុះឡើង បន្ទាប់មកវានឹងមានស្លឹក។ បន្ទាប់ពីវាមានស្លឹក វានឹងមានផ្កា ហើយបន្ទាប់ពីវាមានផ្កាវា នឹងមានផ្លែ។ ផ្លែឈើនោះនឹងធ្លាក់ចុះ ហើយដើមឈើថ្មីនឹងដុះឡើង។ ហើយនៅក្នុងកាយវិការទាំងបួននោះគឺជាវដ្តនៃជីវិត។ កាយវិការទាំងបួននេះ ត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្កើតភាសាទាំងមូល ដែលអ្នករបាំសម្តែងចេញ។

ដូច្នេះឧទាហរណ៍ ខ្ញុំអាចនិយាយថា "ខ្ញុំ", "ខ្ញុំ " នៅក្នុងរបាំដែលនឹងត្រូវ "ខ្ញុំ"។ ឬខ្ញុំអាចនិយាយថា "ហេអ្នកមកទីនេះមកទីនេះ", នៅក្នុងរបាំ "មកទីនេះ" ឬ "ទៅទៅ", "ទៅ " ហើយអ្វីគ្រប់យ៉ាងពីសេចក្តីស្រឡាញ់រហូតដល់សោកសៅ កំហឹងក៏អាចត្រូវបានបង្ហាញតាមរយៈរបាំផងដែរ។ មានសិល្បៈជាក់លាក់មួយនៅក្នុងរបៀបដែលអ្វីៗត្រូវបានត្រង, ផ្លាស់ប្តូរ និងដាក់បញ្ចូលគ្នាដើម្បីបង្កើតលទ្ធភាពក្នុងសិល្បៈ។

ក្នុងពាក្យខ្មែរ "សិល្បៈ" តាមពិតវាមានន័យថា “វេទមន្ត”។ អ្នកសិល្បករ ឬសិល្បការនី, តែមិនមែនជាប្រភេទអ្នកលេងសៀកទេ។ ខ្ញុំពិតជាមានមោទនភាពណាស់ ដែលខ្ញុំជាអ្នកសិល្បៈបន្តជំនាន់ពីគ្រូរបស់ខ្ញុំគឺ "សូហ្វីលីន ជៀម សាហ៊ីរ៉ូ", ពីគ្រូរបស់គាត់ ធ្លាប់ជាតារានៅក្នុងព្រះបរមរាជវាំង, ពីអ្នករបាំបុរាណអង្គរ និងពីអ្នកភូមិដើមដែលមានទម្រង់សិល្បៈដើមកើតឡើង។ សូមទស្សនាវិដេអូខាងក្រោម៖

ប្រភព៖ វិទ្យាស្ថានខុងជឺនៃរាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជា CIRAC 柬埔寨皇家科学院孔子学院