កំសត់ខ្លាំងណាស់...លោកស្រី ទិត្យ សំអុន ចៅសង្កាត់សាក់សំពៅ ធ្វើការបម្រើបងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋអស់រយៈពេល១៥ឆ្នាំហើយ មានត្រឹមតែកង់កញ្ចាស់មួយសម្រាប់កំដរជីវិត ...

ពិតជាគួរឱ្យកោតសរសើរ លោកស្រីចៅសង្កាត់សាក់សំពៅ គឺជាមន្ត្រីស្អាតស្អំម្នាក់ មិនចូលចិត្តភាពហ៊ឺហា ព្រមទាំងមានចិត្តល្អទៀតនោះ ធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនគោរពស្រលាញ់ លោកស្រីជាខ្លាំង។

លោកស្រី ទិត្យ សំអុន មានអាយុ៦៥ឆ្នាំ ជាមន្ត្រីស្អាតស្អំម្នាក់ ដែលបានបូជាទាំងស្មារតីនិងប្រាជ្ញាបម្រើប្រជាពលរដ្ឋ រយៈពេល៤អាណត្តិ មកនេះលោកស្រីធ្វើដំណើរដោយជិះកង់ទៅធ្វើការរាល់ថ្ងៃ ក្នុងពេលដែលមានមន្រ្តីជាច្រើន មានរថយន្តទំនើប និងម៉ូតូល្អជិះអស់ហើយនោះ។

តាមពាក្យចចាមរ៉ាម ដែលបានលើកឡើងថាលោកស្រី ជាស្រ្តីក្រមុំចាស់សល់ពីសង្គម (គ្មានកូនគ្មានប្តី គ្មានចៅ) មិនមែនជារឿងពិតនោះទេ។ លោកស្រីបានប្រាប់ថា កាលពីមុនលោកស្រីក៏ធ្លាប់មានប្តី មានកូនដល់ទៅ៥នាក់ផងនោះ។ លោកស្រីបានប្រាប់ទៀតថា លោកស្រីជាមនុស្សមួយរូបដែលមានភាពជោគជ័យក្នុងការងារ ក្លាយជាចៅសង្កាត់សាក់សំពៅ ខណ្ឌដង្កោ រាជធានីភ្នំពេញរយៈពេល១៥ឆ្នាំ គឺ៣អាណត្តិក្រុមប្រឹក្សាសង្កាត់មកហើយ និងបន្តធ្វើជាចៅសង្កាត់អាណត្តិទី៤នេះ រយៈពេលជាង១ឆ្នាំមកហើយដែរ ។

ថ្វីត្បិតតែលោកស្រីមានវ័យចំណាស់បន្តិចក្តី តែលោកស្រីមានសាមគ្គីភាព និងភាពស្វាហាប់នៅក្នុងការបម្រើពុកម៉ែបងប្អូន ទទួលបានការគាំទ្រ និងការស្រឡាញ់ពេញចិត្តពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងមូលដ្ឋាន ជាពិសេស មានការទទួលស្គាល់ពីថ្នាក់ដឹកនាំកំពូលៗទៀតផង ។

លោកស្រីក៏បានរៀបរាប់ពីជីវិតដ៏កំសត់របស់លោកស្រីថា "លោកស្រីធ្លាប់មានប្តីនិងកូនចំនួន៥នាក់ ប៉ុន្តែជីវិតរបស់លោកស្រី ជួបតែការនិរាសព្រាត់ប្រាស់ រកទីបំផុតគ្មាន ដោយប្ដីនិងកូនទាំងអស់បានស្លាប់នៅក្នុងរបបបនប្រល័យពូជសាសន៍ប៉ុល ពត អស់គ្មានសល់។ ប្តីរបស់គាត់ បានស្លាប់ ដោយការប្រហារជីវិត និងកូនៗស្លាប់ដោយការបង្អត់អាហារ នៅសល់តែលោកស្រីម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលបានរួចផុតពីសេចក្ដីស្លាប់ ។

ដោយការតស៊ូក្នុងភាពឯកា និងឈឺចាប់ ផងនោះ លោកស្រីស៊ូទ្រាំរហូតដល់ថ្ងៃរំដោះ ៧មករា ទើបលោកស្រីមានជីវិតថ្មី ហើយក៏បានរស់មកដល់បច្ចុប្បន្ន។ នៅក្នុងជីវិតលោកស្រីមិនដែលគេងស្រួលម្តងណាឡើយ ភាពខ្មៅងងឹតនៅតែដិតជាប់នឹងភ្នែករាល់ថ្ងៃ ដោយការព្រាត់ប្រាស់ប្តី កូនជាទីស្រលាញ់។ ដោយសារតែភាពវេទនា ភាពកំសត់ ព្រាត់ប្រាស់ដ៏ធំធេងនេះ លោកស្រី បានបួងសួងជាប់ជានិច្ចថា បើខ្ញុំមិនស្លាប់ទេ ហើយបើមាននរណាជួយរំដោះបាន ខ្ញុំនិងសងគុណឲ្យធ្វើអ្វីក៏ធ្វើដែរ និងស្មោះត្រង់ជាមួយអ្នកនោះជារៀងដរាបតទៅ មិនអាចបំភ្លេចគុណូបការៈនោះអស់មួយជីវិត ។ លោកស្រីក៏បានប្រាប់ឲ្យដឹងថា លុះដល់ថ្ងៃទី៧ មករា ឆ្នាំ១៩៧៩ ទើបកងទ័ពរណសិរ្សសាមគ្គីសង្គ្រោះជាតិកម្ពុជា វាយរំដោះទីក្រុងភ្នំពេញ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានរង់ចាំរហូតដល់អំឡុងខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៧៩ ទើបកងទ័ពចូលទៅរំដោះខេត្តពោធិ៍សាត់ បានទាំងស្រុង ហើយនៅក្នុងខែមិថុនាឆ្នាំដដែលនោះ ទើបខ្ញុំបានចាកចេញពីខេត្តពោធិ៍សាត់មករស់នៅស្រុកកំណើតខាងប្ដីនៅក្នុងភូមិខ្វិត សង្កាត់សាក់សំពៅ ខណ្ឌដង្កោ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ ។ ក្រោយពីរំដោះរួចហើយ លោកស្រីក៏បានចូលបម្រើការ អង្គការរ៉ាក់ ទាក់ទងនិងជំងឺអេដស៍ កាមរោគផ្សេង។ លោកស្រីក៏៏បានបន្តទៀតថា កាលពីមុនលោកស្រីក៏ធ្លាប់មានម៉ូតូជិះដែរ តែដោយសារតែឃើញពីភាពលំបាក របស់ស្មៀនពេក លោកស្រីក៏បានប្រគល់ម៉ូតូឲ្យទៅស្មៀនតែម្តងទៅ។ ក្រោយៗមកទៀត ក៏មានលោកទេសរដ្ឋមន្ត្រី ជា សុផារ៉ា លោក គិត សុផា តែងតែផ្តល់ម៉ូតូជូនលោកស្រីជាបន្តបន្ទាប់តែដោយសារតែអាណិត ដល់ស្មៀន និងអ្នកធ្វើការជាមួយគ្មានម៉ូតូជិះ លោកស្រីក៏សម្រេចចិត្តប្រគល់ម៉ូតូជូនពួកគាត់ទៀតទៅ ទើបរហូតសព្វថ្ងៃលោកស្រីនៅតែជិះកង់ដដែល។ ជាចុងក្រោយលោកស្រី បានលើកម្រាមដៃដប់អរគុណដល់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ដែលបានផ្តល់កំណើតទី២ឲ្យខ្ញុំ និងប្រជាជនទូទាំងប្រទេស ។ ដោយ៖ និស្ស័យ

ហាមដាច់ខាតការយកអត្ថបទ ពីវេបសាយ khmernews.news ដោយគ្មានការអនុញាត។