រុក្ខជាតិ ៖ កន្ទួតព្រៃ ផ្នែក​ប្រើ​ប្រាស់ ៖ ប្រើផ្លែ ស្លឹក សំបកដើម ឫស ផ្កា។ កន្លែង​ដាំ ៖ ដុះដោយខ្លួនឯងនៅក្នុងព្រៃ ដែលមានពន្លឺថ្ងៃ។  

រសជាតិ ៖ ផ្អែម ល្វីង ជូ ចត់។ លក្ខណៈ​រុក្ខជាតិ ៖ ជាប្រភេទរុក្ខជាតិដើមតូច មានកំពស់ពី ៥-៧ម៉ែត្រ។ ស្លឹក ៖ រាងជាប្រភេទស្លាបបក្សី ស្លឹកតូចៗ ចែកជា២ជួរ។  

ផ្កា ៖ តូចៗ ពណ៌លឿង ក្រអូប ចេញពីប្រគាបស្លឹក ចេញផ្កានៅខែ ៤-៥។ ផ្លែ ៖ មូលៗ ទំហំប៉ុនមេដៃ មានចង្អូរ។  

ការ​ព្យាបាល ៖ – ផ្លែខ្ចី ប្រើជាថ្នាំជំនួយសាច់ឈាមស្បែក។ – ផ្លែចាស់ ប្រើជាថ្នាំ ក្អក ក្អកស្លេសច្រើន ស្ងួតបំពង់ក គ្រុនក្ដៅ ហើមពោះ ខ្សោយបេះដូង ខ្យល់ចាប់ រាក់ស៊ីធ្មេញ។  

– ផ្លែក្រៀម ព្យាបាលរាគ បណ្តាលមកពី ពោះវៀនខ្សោយ អាហារមិនរលាយ ក្អក ទឹកនោមផ្អែម។ – សំបក​ដើម ព្យាបាល រាគ និងរបួស (ផ្សះ)។ – ឫស ព្យាបាល គ្រុនក្ដៅ គ្រុនឈាម។ – ស្លឹក ដាំងូត សំរាប់ព្យាបាលគ្រុន។ – ផ្កា ព្យាបាលគ្រុនក្ដៅ ដោយផ្សំជាមួយថ្នាំត្រជាក់ផ្សេងទៀត។  

**សូមពិនិត្យ និងពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យឱ្យបានច្បាស់លាស់ និងអស់លទ្ធភាពជាមុន។ វិធីនេះអាចប្រើសាកល្បងនៅពេលដែលអ្នកមិនមានជម្រើសផ្សេង។ សម្រួលអត្ថបទដោយ៖ អ៊ាង សុផល្លែត ឯកសារយោង៖ មជ្ឈមណ្ឌលជាតិស្រាវជ្រាវវេជ្ជសាស្រ្តបូរាណ