កំណាព្យ ខ្មោច​សត្វ​ទន្សោងតោងព្រានប្រម៉ាញ់ ៖ នែ៎​ព្រានកំណាចមិនខ្លាចនិងច្បាប់ ព្រាន​មក​សម្លា ប់​ទន្សោងគោព្រៃ ទន្សោងស្លូតបូតមិនគួរ​ប្រល័ យ​ ខុសឆ្គងរឿងអ្វីម្តេចឥតមេត្តា។​

ថាសត្វ​ខូចខិល​រមិលគុណទោស បា ញ់សម្លា ប់នោះមិនស្តាយឡើយណា តែសត្វ​នេះស្លូតរស់ក្នុងព្រឹក្សា ប្រកប​អាហារ​ស្មៅស្លឹកឈើស្រស់។​

ឱ!​លោកព្រានព្រៃគ្មានអ្វីនិងថ្លែង តម្រង់​បា ញ់​ស្តែង​គ្មានអាណិតសោះ ប្រហារ​រូបខ្ញុំកូននៅក្នុងពោះ គួរ​ណា​អាឡោះអាល័យ​មេត្តា​។​

ខ្ញុំ​ដើររកស៉ី​ញញី​ញញ័រ ដើម្បី​បន្ត​ជីវិត​កូនណា សង្ឃឹម​បានកើតតពូជពង្សា ឥលូវប្រហារឲ្យក្សិនក្ស័យហើយ។​

ព្រាន​បា ញ់មួយគ្រាប់ងាប់ជីវិតពី ដួលលើ​ធរណី​ទឹក​ភ្នែកឥតស្បើយ ហូរយំអង្វរកុំអីអ្នកអើយ បើខ្ញុំស្លា ប់ហើយកូនខ្ញុំក៏ស្លា ប់។​

គោព្រៃ​ក្តុកក្តួល​អួល​ពេញឱរ៉ា ទឹកភ្នែក​សោកា​ច្រាល​ឈាមស្លន់ស្លោ រកស្រែកផ្តាំប្តីតែបំពង់ខ្យល់ រហែកដាច់ដល់ឈប់ដកដង្ហើម​។​

ភ្នែក​ស្លឺ​សស្លឹងអស់រំពឹកហើយ ព្រានឃោរ ឃៅ​អើយគ្មានឡើយស្រណោះ បញ្ចប់​ជីវិតសត្វក្នុងព្រៃអស់ តើមនុស្សនិងរស់ដើម្បីអ្នកណា។​

រស់ដើម្បីខ្យល់ភ្លើងទឹកឬដី ជីវិត​ឥត​ន័យ​តម្លៃខ្លឹមសារ ក្តាប់​យក​ប្រយោជន៍​រស់​តែ​អាត្មា​ ជីវិត​សង្ខារ​ចុងក្រោយទទេ។

សំណូម​ពរ​ពីលោកម្ចាស់ Sophal Sam

ប្រភព៖ Bopha Meanrith